
....pues bien, aqui estoy embarcado en esta aventura de contaros o narraros dia a dia, procurare que asi sea, todas mis vivencias, aventuras, preocupaciones, opiniones y demás.
Este es un blog dedicado en esencia al mundo de la bici y del ciclismo, bien de montaña o de carretera. Trataré de contaros mis rutas hechas y por hacer, tanto en una "burra" como en la otra (montaña o carretera), pondré fotos de dichas rutas, anecdotas y comentarios que espero os entretengan, y como no, todo ello barnizado con unas cuantas fotos.
Tambien tengo pensado dar mi opinión sobre ciertos temas de actualidad, pero no solamente los relacionados con el ciclismo, sino con el dia a dia de el mundo en que vivimos (sociedad, politica,etc et) Siempre desde un punto de vista subjetivo y tratando dichos temas con seriedad; dando cabida a todas las opiniones (sin acercarse a los límites, pues estos nunca son cosa buena), ya que creo que en el debate está la verdadera esencia para llegar a un buen conocimiento de cualquier tema del que hablemos)
Y como primeras líneas relativas a mi blog propiamente dicho, empezar diciendo que desde hace años vengo de la mano de mi gran afición: el ciclismo. Deporte que me ha dado toda una serie de aventuras, desventuras, alegrías, penas, sacrificio, ánimo de superación......y lo más importante de todo, unos grandes amigos, que sin la práctica de este deporte nunca hubiera tenido o llegado a conocer.
No me imagino una vida sin una sola aficion. Ni creo que nadie la tenga. Aunque en ocasiones se oyen ciertas cosas por ahi de gente, que la verdad, te deja perplejo. ¿como no va a tener ni una sola afición? Aunque sea dormir o ver la tele!!!!!!
Pues lo dicho, estas primeras lineas se las quiero dedicar a todos aquellos amigos que a lo largo de todos estos años he ido haciendo gracias a la sufrida afición que tengo a "dar pedales".
Después de 18 años, cuando uno se pone a repasar estas amistades que han ido surgiendo, te das cuenta que puedes pasar un buen rato pensando en nombres. Y que alegría da eso, no?
Pues lo dicho, un saludo a todos esos amigos que comparten mi afición, y en especial, a aquellos con los que me rio todos los fines de semana cuando salimos a disfrutar de los montes y carreteras de Asturias. Un abrazo muy grande a todos ellos.
Espero estar otros muchos años dando guerra a sus ruedas, haciendo chistes para desconcentrarlos y mofarme un poco cuando les gano, y tambien.......mirar pa otro lado cuando son ellos los que me ganan. (jeje)
Un fuerte abrazo a Linos y a Fer. Compañeros de aventuras en bici y de mantel en mi casa y por las sidrerias de Asturias.
Tambien un gran abrazo para el responsable de que año tras año siga estando en plena forma, no descuidando la forma ni en pleno invierno y me motive dia a dia a hacerlo cada vez mejor: Fer. Un verdadero "mounstro" en el deporte y como persona. Va por ti tambien este foro amigo!!
Y por último, y para acabar este "ladrillo", quiero hacer un recordatorio muy especial a quien fue mi gran ídolo en este mundo, de quien me acuerdo y le dedico cada una de mis "grandes gestas" o superaciones deportivas (para mi nivel de aficionado logicamente); como el día que estuve catorce horas y medias dando pedales sin parar con mi amigo Fer (Californiagym), o coroné los Lagos de Covadonga por primera vez, o me pegué la paliza de mi vida bajo unas condiciones climatológicas de lluvia, frio y viento, para conseguir acabar la ya épica ruta del soplao, etc etc etc, y a quien tendré siempre presente mientras siga dando pedales........PANTANI.
El único tio capaz de dejarme con la boca abierta viendole subir puertos.
Va por ti Pirata. Va por vosotros amigos.
Mañana.......más.
8 comentarios:
Bueno, voy a estrenar yo los comentarios.
Espero que uno de esos amigos de los que hablas sea yo, je,je. Si te digo la verdad nun me acuerdo del primer dia que coindicimos en bici, pero que bien lo pasamos siempre picandonos por el monte y por les carreres.
Al igual que tu, muchos de mis amigos los conoci encima de la bici y espero seguir conociendo muchos mas.
Pues nada, palante con el blog a ver si tiene muches visites, yo tambien estaba intentando hacer uno pero tengo poco tiempu pa ello, a ver si algun día lo consigo
Un abrazu
Victor
Pues yo acuerdome la primera vez que te vi...yo diva en coche pa la Aldea y vi pasar un
rapaz con una bici muy guapa.
Pocu tiempu después tabes n'el gym y pasaste a ser un AMIGU.
Ca vez que me mandes un correo ye motivu de rises y eso n'esta socieda que vivimos ye
d'agradecer.
¡Que decir de alguna aventuruca que vivimos juntos...y les que queden!
Una abrazu
Todavia me acuerdo de la Protonic y de la mi bici Razesa con la que empezaste a rodar en carretera.
A ver si podemos salir alguna vez a pisar nieve.
El blog ya está en favoritos.
Un abrazu.
eso si q es un buen comienzo,con el pirata de protagonista,menudo fenomeno,y q pena de final para un tio como el!!pues yo andres te conozco de hace poco,pero todo lo q puedo decir ye bueno.Aqui tienes otro lector mas,y un amigo pa lo q necesites.Un saludin y suerte
Muy buenassss!!
Joe!! Me he emocionao y to con esa reseña especial jajaja. Sabes que es mutuo :) . Que casualidad, en bici casi no salimos, pero de sidreríes...que no se diga!! jajaja.
Bueno vete preparándote que Mayo del 2007 se presenta movidito. Quebrantahuesos y Soplao!! flaca y gorda, pa repartir!!! Ya te contaré el tema de la quebranta...
Venga titi, suerte con el blog y se constante pa escribir cada poco.
Ta el domingo.
Chaooo.
jejee..mas bien quería decir mayo del 2008 ;)
Que caraja!!
A ver si esta vez tengo más suerte y se cuelga esti comentario en el blog.
Yo decía que, efectivamente, habies puesto un ladrillu, y que no lo habia leido con detenimiento todo, pero hoy ya lo lei con más calma y puede decise que ye un ladrillu..., pero ameno.
Alguna cosa más habia puesto que ahora no me acuerdo, pero seguro que tenia que ver con algo para meter presión.
Un abrazo.
Fran.
Yo estoy encantau que te hayas enganchado a patear por el monte. Ye una actividad que se puede combinar perfectamente con la bici. Ya se que enseguida te entra el mono de bibi, pero yo creo que cuando empiece la temporada fuerte de bici, se puede compaginar con alguna salidina al monte, aunque sea una vez al mes, ya ves que bien poco te pido. Hay que aprovechar ahora que tenemos una peñina curiosa. Hombre igual suena un poco egoista por mi parte..., pero yo se que no me lo vas a tener en cuenta.
Además hay unos cuantos proyectos en marcha, tanto de bici como de pateo, que tenemos que ser capaces de sacar adelante, ya sabes que yo enseguida me envalo.
Un abrazu.
P.D.- Toy empezando a enganchame a esto de escribir en el blog, por tu culpa... jejeje
Publicar un comentario